30 de setembro de 2010

Enquisa aos colectivos sobre financiamento, produción, xestión e distribución

1. Cales son as vosas liñas de interese e a vosa principal forza de acción?

Episodio Piloto (visión particular de Olmo Blanco, membro do proxecto):
-Traballar sobre necesidades que non cubren as institucións ( ou que as cubren dun xeito especilmente penoso). Non me interesa facer unha versión "independiente" do que xa existe, e penso que moitas veces cometemos o erro de copiar ou asumir o modelo institucional de facer as cousas en vez de reflexionar sobre cales son as nosas necesidades reais.

-A inmediatez ca que podemos realizar o que pensamos que, por certo, é directamente proporcional a precariedade na que traballamos. Aínda así, prefiro a precariedade á demora.

escoitar.org:
- Creación sonora.
- Interacción con outras áreas artísticas (ex. Vj).
- Investigación no ámbito do patrimonio sonoro. Mapas sonoros (ex. camiños de Santiago) e rexistros de sons en perigo de extinción.
- Programas pedagóxicos.
- A miña principal forza de acción é a disposición e unha gran capacidade creativa para xerar ideas e proxectos.

Culture Workers:
- a capacidade do traballo/xogo artístico, teórico e técnico de intervir no contexto social e nas relacións de poder e de producción de maneira que se poidan desenrolar outros modelos máis distributivos e operativos e menos acumulativos de transmisión de coñecemento e de capacitación técnica e estética. Partindo de que tal e como están as cousas este tipo de traballos in(ter)ventivos están gravemente subalternizados e é ahí, con e nesa subaltenidade onde habería que lidiar.

- a memoria e a cultura colectiva e os seus procesos de formación, represión e manifestación.

- a trans-formación (citando a Man-Hausser) a través de outras pedagoxías e outros programas pedagóxicos.

- a forza de traballo simbólica e semiótica. Forzas vitais en relación directa coas demáis forzas de traballo, vitais, de poder, sociais, tecnolóxicas, pedagóxicas, políticas... etc

- a construcción dunha forma ou dinámica estructural que fortaleza a cultura de base en Galicia como motor de transformación do territorio (afectivo, laboral, artístico, político e económico)

A nosa principal forza de acción é a disposición de recursos humans e metodolóxicos para a intervención directa e colectiva en procesos públicos de discusión, de concurso profesional, de formación de opinión, procesos industriais, foros, programación cultural...

Ergosfera: Nuestros intereses están abiertos a todo aquello que tenga que ver con la
ciudad. Nuestra principal fuerza, entendemos que es nuestra principal
debilidad a la hora de experimentar: estamos abocados a modificar la
realidad. La arquitectura no se entiende sino como proceso de cambio de
una realidad, con lo cual nos situamos inevitablemente entre el binomio
Investigación-Construcción, o lo que es lo mismo, entre la teoría (hoy
gratuita) y la práctica (hoy mercantilizada al máximo). Nuestro trabajo
puede por lo tanto “aportar” en términos de relación entre estos dos
términos o formatos profesionales.

En este sentido, nuestras actividades giran casi siempre en torno a la
observación y búsqueda de cambios en la realidad que nos rodea que nos den
pistas sobre cómo encarar el proyecto del presente. Nos interesa situarnos
en algún punto entre las cuestiones hechas realidad en la ciudad y los
conceptos teóricos que muchos otros colectivos manejais. Nos interesa lo
que a los ojos del Estado y del Mercado aparece como mutante, bastardo,
ambiguo, incontrolable, ineficaz, feo, banal, etc.

LIBA:
-Investigación desde la práctica artística
-Performance social, flashmobs, acciones de investigación de los comportamientos sociales en los espacios públicos.
-Arte contextual (relacionada con el entorno incidiendo en los criterios cognitivos)
-Proyectos expositivos (idea, materialización, montaje, comunicación)
-Proyectos editoriales (publicación de catálogos o de textos)
-Colaboraciones con otros sectores
-Gestión de eventos culturales


2. Cal é a vosa estrutura/metodoloxía/andaina/proposta/distribución de traballo?

Episodio Piloto (visión particular de Olmo Blanco, membro do proxecto): Depende completamente do lugar onde se estea a realizar o proxecto. Creo que é fundamental ser consciente e cosecuente co lugar que  ocupamos en cada momento.

Culture Workers: A metodoloxía de traballo/xogo varía con cada intervención. Pero en principio parte dunha convocatoria aberta de participación en unha /dúas xornada de traballo pautadas. Información previa e disponibilidade de recursos bibliográficos e tecnolóxicos , distribución de grupos de traballos por secciións ou ámbitos da intervención sempre cun momento de posta en común mediante realización de diagramas de posicionamentos e avance do traballo para poder seguir as evolucións das distintas aportacións en tempo real. Todo isto nun espacio e nun tempo sempre determinado aínda que aberto a todo tipo de conexións e coa condición de que exista unha producción material (que non un producto ou obra) senón a concreción material do traballado durante ó día.

A intervención pode ser ese resultado material ou o mesmo proceso - materializado- en tanto forza colectiva e común.

Outra das estratexias de traballo é a producción de enunciacións a inxertar no tecido social/teórico/artístico e en estados de opinión.

Ergosfera: Anárquico. Nuestra ambigua condición de estudiantes ha producido un
colectivo sin constancia ni organización de ningún tipo. Esta situación es
difícilmente sostenible por más tiempo, de ahí la necesidad que queríamos
exponer en Valadares de inventar formas de ejercicio “profesional” que
lograsen mantener nuestra fuerza puntual, pero que nos hiciese ganar la
seriedad necesaria para poder continuar con nuestro trabajo sin recluirlo
en el gueto del tiempo-personal-dedicado-al-“activismo”.

Por ahora, nuestra forma de trabajo ha ido produciendo determinados roles
más o menos marcados. Por lo general para cada proyecto se establece una
línea de actuación y pensamiento común con espacios para las decisiones de
cada un@ dentro de “su campo”: el investigador que propone, el que
gestiona, el que diseña, el que busca… Los tiempos se distribuyen en
función del tiempo que pueda disponer cada un@.

LIBA: Trabajamos en torno a proyectos puntuales, asi que varían en cada caso. Nuestro punto fuerte quizá es la flexibibilidad y la adaptabilidad a diferentes proyectos. Intentamos tener una estructura lo más democrática posible, votando entre todos las decisiones importantes. Repartimos y rotamos las tareas en la medida de lo posible.

3. Cales os métodos de financiaciamento? (autofinanciaciamento, dobrete laboral, subvencións, aportacións privadas?)

Episodio Piloto (visión particular de Olmo Blanco, membro do proxecto): Completamente autofinanciado. Decidimos non pedir subencións, xa que, supoñen una demora e unha imbersión de enrxía importante. Vamos, que prefiro buscarme un traballo basura ou intentar gañar diñeiro dun xeito mais tradicional que enterrarme en burocracia. De feito, a lentitude ca que transcurren os tramites burocráticos impide a reacción inmediata a cada circunstancia.

escoitar.org: Eu traballo facendo concertos e talleres. E podería traballar en rexistro e conformación de arquivos sonoros dixitais.
No caso de escoitar.org traballamos o 2007 cunha subvención da xunta no proxecto “Fonotopias de Galicia, vos sons en perigo de extinción”

Culture Workers: Ás veces o apoio de centros de producción como fora o caso de Hangar en 2007; cun presuposto para dirixe o Macba duns 600 euros; ó resto de actividades dependeron sempre da economía personal de cada un de nós, aínda que na maioría das veces son intervencións que non requiren de moito presuposto.

O traballo, que sí que implica bastante tempo, a formación, a investigación foi sempre sustentada polos nosos traballos asalariados en base á nosa formación universitaria, (Belas Artes, Publicidade e Dereito)

Actualmente o proxecto no que Culture Workers está a traballar Evasión ou Vitoria ten o apoio financieiro do Vicerrectorado de Extensión Cultural da Universidade de Santiago, concretamente con 1500 euros ata novembro, momento no que trataremos de renovar a solicitidu das axudas á actividade cultural de asociacións e grupos universitarios (a canle coa Universidade é Baleiro, que é asociación universitaria)

O tempo que o colectivo segue a invertir en autofromación, relación, conexión con outros grupos, plantexamentos de estratexias, asistencia e convocatoria de reunións e encontros, sosteno actualmente a Seguridade Social Española a través da súa prestación por desemprego, logo de estar dez anos a traballar no sector xurídico.

Ergosfera: Dependendo do ‘que’ iamos facer, as fontes de financiación levan sido moi
variadas: desde conferencias de balde ata as remuneradas, desde obradoiros
abertos onde só se requería a organización dos mesmos ata os
subvencionados por institucións e privados, desde as
colaboracións/encargos privados ata as investigacións propias, desde as
accións propias con cargo a ‘remanentes’ da asociación ata accións
colectivas autofinanciadas e autoxestionadas [en todo momento
‘controladas’ por quen iamos desenvolver a reflexión previa e a acción
posterior].

Taller INJERTABLES (A Coruña, 2006) > Gastos justificables (invitados,
seguros, etc.) subvencionados al completo por varias vicerrectorías de la
Universidade da Coruña + patrocinios privados de empresas (500€ cada una)
para otros gastos

Taller CIUDAD DOMÉSTICA (A Coruña, 2007) > Recursos remanentes (INJERTABLES)

Investigación KILL+PEIXES (Carnota, 2008) > Autofinanciación

SENTAD@S (A Coruña, 2008) > Recursos remanentes (INJERTABLES) +
Autofinanciación

Conferencia en VITALIDADES HISTÓRICAS: AS VILAS EN RENOVACIÓN URBANA
(Vilagarcía, 2008) > 2 meses de trabajo intenso de 3-4 personas > cobro de
300€ + desplazamiento

Taller XORNADA DE PRODUCCIÓN MASIVA DE DOCUMENTOS: AS ATOCHAS (A Coruña, 2009) > Autofinanciación

Libro HABITARES (A Coruña, 2009) > Nos contrata individualmente (a tod@s l@s miembr@s de la asociación) un estudio de arquitectura (empresa privada) con una parte de los fondos recibidos desde el sector público (aunque con un resultado final de pérdidas económicas importantes) > Tras realizar el trabajo junto con otros compis, y participando intensamente en todos los aspectos del libro, desde la idea inicial, a la estructura conceptual, las fotografías, los textos, los gráficos, etc., cobramos un sueldo cercano a los 3€/h (más una cámara fotográfica para l@s encargad@s de las fotos). * Este trabajo y otros nos enseñaron las importantes diferencias de enfoque sobre temas como la autoría o la organización del trabajo en colectivos más o menos amplios y heterogéneos, que tenemos con respecto a las prácticas profesionales que nos preceden (y gracias a las cuales llegamos a nuestros primeros encargos). Los temas referidos a la financiación, centro de este debate, mantienen estrechas relaciones con éstos otros, por eso entendemos que unos modelos profesionales que nos convenzan tienen que reflexionar sobre las delirantes (por asimétricas) relaciones que se vienen dando entre implicación personal y laboral durante el desarrollo de un proyecto o entre la asunción de riesgos económicos y la apuesta profesional-cultural que lo hacen posible.

Diseño y Construcción de EXPOHABITARES (Santiago, 2008) > Presupuesto de
5000€ aportado por un estudio de arquitectura (empresa privada) que nos
contrata y que saca el dinero de distintas aportaciones públicas > de esos 5000,
nosotr@s cobramos 1900€ (a repartir asimétricamente entre 8 personas).

Conferencia en el 2º DEBATE EXPERIMENTAL (A Coruña, 2009) > Subvenciones
públicas de la Universidade Invisíbel

Conferencia en A GLOBALIZACIÓN EN CRISE (A Coruña, 2009) > Subvenciones
públicas de la Universidade Invisíbel

CHIRINGOPLAZA (A Coruña, 2009) > Recursos remanentes (INJERTABLES) +
Autofinanciación

Participación en MAPA DOS DESEXOS (Ferrol, 2009) > Autofinanciación

Conferencia en ENCUENTRO INTERNACIONAL DE CARTOGRAFÍA CIUDADANA (Gijón,
2009) > Autofinanciación + gastos de desplazamiento cobrados

A CIDADE DOS BARRIOS (A Coruña, 2009) > Contratados por una empresa
privada a través de fondos públicos (Ayuntamiento de A Coruña + Deputación
da Coruña) > fueron dos talleres, dos conferencias y la entrega de dos
documentos sobre cada barrio en el que se actuaba > por cada uno cobramos
1500€ (a repartir, en cada uno: 2 meses de trabajo intenso de entre 4 y 6
personas)

Investigación-Exposición POPMETRÓPOLIS (A Coruña, 2009) > Subvenciones
públicas de la Universidade Invisíbel.

VALLEKAS ABIERTO (Madrid, 2010) > Subvenciones públicas > alojamiento
durante 1 mes en Madrid + cobro de 500€ por 1 mes de trabajo


LIBA:
-Autofinanciación
-Ayudas y Becas de concursos institucionales para proyectos puntuales. Universidad de Vigo, Fundación Serralves, otros...

4. Cales son os condicionamentos que as diferentes fontes de financiamento impuxeron ao voso traballo en cada caso?


escoitar.org: No caso de escoitar.org, solicitamos no 2008 seis subvencións para continuar gravando os sons patrimoniais en perigo de extinción pero non se conseguiu financiamento polo que se abandonou o proxecto e este método de financiamento público.
No ano 2010 propúxose un proxecto para crear un mapa sonoro web dos camiños de Santiago ao ámbito privado pero tampouco recibiu financiamiento.

Culture Workers: O único condicionamento da aportación de Hangar foi poder factrurar, polo que tivemos que facelo a través da S.L. dun colega. Non temos personalidade xurídica. Obviamente o orzamento, é límite e posibilidade, ámbas cousas.

O condicionamento da fonte de financiación actual (o grupo mantén só un dos seus membros en activo) é que é limitada no tempo e na cuantía e debe cumprir primeiro cuestións de subsistencia básicas.

Ergosfera: De novo, ó seren tan variadas as fontes, cada unha delas impón as súas
condicións. Por norma xeral, adoitamos impulsar e a colaborar en accións
onde o noso grado de ‘control’/implicación é bastante alto [desde os
contidos, á propia realización e á difusión], rexeitando –polo de agora– a
participación en procesos onde non poidamos ser parte activa/definidora
dos mesmos.

Dentro de estos formatos casi nunca nos hemos quejado de falta de
libertad, aunque está claro que cuanto mayor es la financiación externa
mayor control se intenta imponer sobre el trabajo. Cuando la financiación
es pública, las reticencias sobre otros modos de gestionar lo público son
a veces insalvables, lo que supone un gran lastre teniendo en cuenta la
flexibilidad que requieren determinadas formas de producir hoy en día.
Nuestra condición de Asociación Universitaria, también ha provocado
dificultades a la hora de cobrar al margen de las subvenciones…

LIBA:
-La financiación fue obtenida para desarrollar proyectos concretos, en un tiempo y en un espacio determinados. No ampliables.
-la financiación, en la mayoría de los casos, fue abonada a posteriori, llegando incluso a los tres meses de demora, por lo que -al final- se convierte casi en autofinanciación.
-No hemos conseguido facturar como colectivo, ya que nuestra personalidad jurídica es la asociación.


5. Credes necesario un espazo físico de traballo máis ou menos estable para vós e para unha posible plataforma ou nudo de grupos?

Episodio Piloto (visión particular de Olmo Blanco, membro do proxecto): Paréceme fundamental. De feito gustaríame poder falar destas cuestions reunidos nalgun sitio. Penso que sería moito mais proveitoso.

escoitar.org: O espazo físico é fundamental como laboratorio de creación, obradoiros e como punto de encontro dos grupos.

Culture Workers: Aínda que a conexión a traves de internet, mail, web ou blog é operativa e capaz de seguirnos nos nosos desprazamentos nómadas e nos nosos propios "ritornelos" considero necesario a existencia dun espacio físico no que poder arquivar recursos e información así como que sexa un territorio no que conectar mapas, diagramas, preguntas e respostas, xerar propostas etc.. dunha maneira tanxible e física onde poder conectar tamén afectivamente. Se isto non é así o que considero imprescindible é articular unha ferramenta operativa e sinxela de maneira que todos teñamos acceso ó material e información dos demáis o que esixiría na miña opinión unhas políticas ou regras ou fíos conductores ou interruptores claros que permitan ós traballos de cada un relacionarse uns cos outros.

Unha posta en común e en relación das liñas de traballo, acción, pensamento e creación de tódolos grupos paréceme un paso ineludible para a construcción de calqueira tipo de prataforma, cooperativa etc.. que vaia máis alá das conexións persoais e da boa bontada, que fan falla pero non chegan.

Ergosfera: Sí. La posibilidad de realizar encuentros como la Feira Imaxinaria en
varias ciudades de Galicia es una cuestión trascendental. Dotarnos de
espacios manipulables en los que experimentar, y que puedan funcionar como
residencia para colectivos creemos que es una posibilidad brutal. El
modelo Alg-a Lab nos parece especialmente interesante por el hecho de
tratarse de un espacio construible en el tiempo, en el que cada actividad
eventual o proceso colectivo que acoge va dejando su huella y aportando un
poco a la consolidación del lugar, que deviene algo flexible, experimental
y 100% real.

La posibilidad de entrar en contacto con otros trabajos y proyectos
abiertos que se producen en otras disciplinas nos lleva a ampliar los
horizontes de conocimiento constantemente. Además, parece que existe una
crisis muy importante en los modelos clásicos de vivienda-trabajo que
debemos superar y repensar, sobre todo si tenemos en cuenta que hablamos
de disciplinas donde el modelo autónomo no es compatible muchas veces con
la “conciliación” laboral y personal, por lo que insertarse en una red de
trabajo más sólida puede ser una forma de posicionamiento ante los
problemas de precariedad económica que ahogan muchos tipos de prácticas.

LIBA: No creemos necesario un único lugar tipo sede. Aunque si apostamos por el encuentro físico entre los participantes. También creemos muy interesante el intercambio de información -que puede hacerse desde la web- con textos, imágenes, vídeos etc. Como apuntaba escoitar y manhauser tambien nos interesa mucho la idea de laboratorio, un espacio experimental-creativo-trans-formativo desde puedan surgir proyectos de colaboración en/desde/para cualquier ámbito.


6. Desexas activamente conectar o teu traballo por si mesmo nas súas diferencias e especialización co traballo doutros grupos e colectivos? Con algunha fin? Por algunha necesidade? Cal?
Episodio Piloto (visión particular de Olmo Blanco, membro do proxecto): Si, en primeiro lugar por unha cuestión de formación. Persoalmente, na universidade, aprendín moito mais dos meus compañeiros que dos meus profesores. Seguindo esta mesma lóxica, creo que podo aprender moito mais traballando vós que facendome un master, un curso, ect. De feito cada vez creo menos (e especialmente se estamos a falar de xente adulta) neste modelo de aprendizaxe. Por outra parte, dada a nosa situación (de precariedade) pareceme importantísimo compartir recursos.

escoitar.org: Si, é evidente que unha das maiores limitacións de creación estética e o rexistro do patrimonio sonoro inmaterial é situación de illamento fronte á sociedade.
O traballo dun creador ou un investigador queda nas sombras se non se integra a outros grupos e colectivos.

Culture Workers: Si, porque consideramos que compartimos con vos a firme creencia de que o traballo que estamos a facer ten un potencial poético, político, visual, urbano, teórico e social que está a atopar trabas para se desenrolar plenamente;

porque as opcións do mercado xa estabrecido (industrias creativas e de xestión cultural) baseado na acumulación non nos satisfacen e sosteñen de forma absolutamente clara posicionamentos políticos, económicos, históricos, urbanos e artísticos cos que non estamos dacordo.

Porque un tecido máis forte desta producción cultural e de coñecemento de base na que andamos metidos, ademáis de sosternos profesional e vitalmente pode supoñer unha posición de forza activa (e non pasiva) e máis libre de relacionarnos cos outros axentes (institucións, mercados, capital privado...) dunha maneira máis equitativa e específica.

Ergosfera: Sí. Aunque puedan existir infinidad de motivos políticos o subjetivos para
dar esta respuesta, entendemos que es preciso poder argumentar esta
necesidad de conexión en términos “pragmáticos” para cada uno de los
procesos que estamos debatiendo el tema. Es decir, para nosotros, por
ejemplo, es crucial compartir tiempo y experiencias con los procesos a los
que queremos dar lugar en la ciudad. Vivir vuestras formas de producción,
vuestras necesidades, etc. en primera persona es una forma de conectar
nuestras investigaciones sobre los posibles futuros para la construcción
de lo urbano con la realidad de la producción sociocultural del presente.
Como decíamos en Valadares, necesitamos (y estamos en ello…) ser capaces
de introducir en nuestro trabajo a filósofos, sociólogos, artistas,
hackers, antropólogos, etc. en condiciones de igualdad, de forma que
podamos producir “errores” en los planteamientos conservadores con los que
operamos sobre la ciudad en la actualidad.

Partiendo de la base de que lo que nos interesa es la investigación y la
experimentación es obvio que el trabajo multi-,trans- o lo que sea
–disciplinar, siempre ayudará a promover nuevos proyectos con una carga de
aprendizaje importante. Y además, nos interesa avanzar en la cuestión de
la escala. Conocer gente con intereses afines o complementarios es
fundamental para crear una fuerza de trabajo común mucho más ambiciosa y
con la posibilidad de afrontar proyectos de mayor complejidad y tamaño. La
especialización de ciertas disciplinas hace que el trabajo en red sea una
excelente plataforma con la que poder trabajar en diferentes escalas
(entendiendo que hoy en día la escala de un producto/proceso cultural
puede ser prácticamente ilimitada).

LIBA: LIBA ha encontrado puntos de encuentro con todos los colectivos, ya que nuestros intereses son el Arte y la cultura en todos sus motivos , teorías y formalizaciones, desde este punto estamos abiertos a cualquier tipo de conexión. La necesidad quizá responde al interés de visibilizar y legitimar ciertas prácticas en Galicia o la importancia de trabajar y/o transformar este contexto.

Nenhum comentário:

Postar um comentário